Gezegend door God.
Iedereen die de Bijbel leest weet dat er beloftes instaan dat God zijn kinderen zegend. Hoe die zegens tot ons komen, dat is per mens en situatie verschillend.
Bij ons heeft God toen wij ons leven gaven, een prachtige profetie uit gesproken over dat wij een kindje zouden mogen ontvangen. Nu bijna twee jaar later is deze profetie uitgekomen en ben ik nu 32 weken zwanger!! Prijs God!
Zwanger worden is niet altijd vanzelfsprekend. Dat was het in ons geval zeker niet. Soms is het dan ook moeilijk om te blijven geloven dat het wel goed komt. Geloof houden… Dat wordt veel gezegd, iedereen wil voor je bidden en iedereen heeft wel een idee wat je wel of niet moet doen. Nou ik kan je zeggen, in ons geval is het God’s wil. Toen wij alles op alles aan zetten waren met ovulatietests en dergelijke, begon ik eigenlijk alleen maar verdrietiger te worden en werd mijn hart er moedeloos van. Nadat Robin mij voorlas uit proverbs vers 13:12 welke zegt: “Hope deferred makes the heart sick, But when the desire comes, it is a tree of live”. Op dat moment begon ik langzaam te beseffen dat mijn focus volledig verkeerd lag. In plaats van me te richten op het leven dat wij aan het leven zijn en op geloof en relatie met Jezus, was ik bezig met het afdwingen van een verlangen. En dat is nu net niet zoals het werkt… Soms denken we ergens aan toe te zijn, maar weet God dat het nog niet de tijd is. Hij is wat dat betreft toch echt alwetend en weet zelfs hoe onze toekomst eruit ziet en wat onze bestemming is. Door mijn focus te verleggen en me weer terug te keren naar de rust bij Jezus, kreeg ik ook weer rust. In het Engels zo mooi gezegd als ‘a peace of mind’, er kwam rust om andere aspecten op orde te krijgen en op een totaal onverwacht moment kwam de zegening van God ons leven binnen in de vorm van nieuw leven.
Als ik zeg totaal onverwacht, bedoel ik ook totaal onverwacht. Ik had net een nieuwe baan aangenomen en in de laatste paar dagen op mijn oude werk kwam ik er in ene achter dat ik zwanger was. En niet doordat ik misselijk was of andere klachten had, maar puur omdat ik vanaf drie verschillende kanten, door mensen die elkaar niet kennen, gevraagd werd of ik zwanger was. Hoeveel hints heeft een mens nodig?? Wel was mijn menstruatie uitgebleven, maar in stressvolle gevallen wil dat bij mij nog wel eens voorkomen. Tegen mijn man zei ik, joh ik doe wel even een test om het uit te sluiten, ik had er nog een liggen dus dat kwam wel goed. Ik deed even snel voor het naar mijn werk gaan de test en binnen de tijd al twee duidelijke strepen. Vol ongeloof heb ik de bijsluiter wel drie keer gelezen. Sterker, ik heb de test met een briefje neergelegd voor mijn man, met daarop “dit is de test, maar die klopt niet ik haal even een nieuwe en dan doen we de nieuwe test samen”. Kun je voorstellen hoe hij wakker werd na zijn nachtdienst hahaha…
De volgende dag samen een nieuwe test gedaan en het was overduidelijk, er kon geen twijfel meer bestaan. Zwanger….
Toch, kon mijn hoofd het nog niet omvatten. Pas bij de eerste echo, de vitaliteitsecho werd het voor mij echt. En pas bij de 12 weken echo, na het horen van het hartje, kon ik het pas echt omarmen. In deze dagen groeide ook het besef wat voor een bijzonder wonder God ons heeft gegeven. Een wonder wat gezond aan het groeien is en voor zoveel blijdschap, hereniging, vergeving en liefde zorgt, iets wat ik mij nooit had kunnen bedenken.
Geef een reactie