Een geluid van hoop.

Met alle commotie rondom het corona virus dat wereldwijd gaat, horen we bijna alleen maar negatieve berichten. Landen in lock-down, sterfte cijfers, aantal besmettingen, eenzaamheid, rebellie, het is soms gewoon niet leuk meer.

Gelukkig ontstaat er steeds meer een positief tegengeluid, een geluid van hoop, buren die via de balkons samen God aanbidden, samen zingen, maar ook mensen die de meest geweldige initiatieven op poten zetten, telefoonlijnen voor eenzame mensen, verschillende vormen van bezorgdiensten,mensen die elkaar helpen, in de gaten houden en over de hele wereld wordt er opgeroepen tot gebed, worship en online bijeenkomsten. Persoonlijk vind ik het zo mooi dat in een tijd als deze mensen elkaar en God gaan zoeken. En vooral het laatste, God, Hij leeft. Hij zal ook deze wereldwijde crisis weer omdraaien tot iets moois, iets goeds en op het moment dat ik dit opschrijf besef ik mij ook dat er veel mensen zijn die een geliefde zijn verloren. En hoe moeilijk en hoe verdrietig het ook is, ook hierin staat God dicht bij ons, gaat Hij ons voor en begeleid ons erdoorheen.

In een app gesprek met een vriendinnetje van mij, kreeg ik van haar het onderstaande gedicht doorgestuurd, omdat zij het zo mooi vond. Eerst dacht ik jeetje wat een lap tekst…, maar al snel kwamen de woorden: wauw wat mooi geschreven, over mijn lippen. Ik heb contact gezocht met Susan Blanco die mij vertelde over het verhaal achter het gedicht, dit kun je nalezen op haar pagina detaalrecycler.nl en dat zij het gedicht prachtig heeft vertaald naar de situatie in Nederland nu en heb ik van haar toestemming gekregen om het te delen.
Bron: “geïnspireerd  op het gedicht van Irene Vella”, ‘Het was 11 maart 2020’, van IRENE VELLA 💜 http://www.irenevella.com/
Geschreven naar de situatie in Nederland door Susan Blanco – De Taalrecycler (je kunt me volgen op Facebook)🌷

Ik hoop dat jullie er net zo van kunnen genieten als ik heb gedaan.

And I’ll pray that your faith should not fail (luke22:32) Bless, -x-

MAAR DE LENTE WIST HET NIET…

Het was begin 2020…
De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug,
Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen
De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het Maart…

Het was Maart 2020…
Ineens kwamen de mensen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch!
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg…Iedereen wist wat er aan de hand was

Maar de lente wist het niet
En de bloemen bleven uitkomen
En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
En de zwaluwen kwamen weer terug
En de lucht werd oranje en blauw
Het werd later donker en ’s ochtends vroeger licht

Het was Maart 2020…
De jongeren studeerden online, vanuit huis
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars
Mensen moesten vanuit huis gaan werken
Ondernemers kwamen in de problemen
De meeste kinderen konden niet meer naar school
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het

Maar de lente wist het niet en het ontsproot
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
Ze schonk de mensen haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
Het was Maart 2020

Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, maar anderen móesten
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand wist wanneer dat weer kon
Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt!!

En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
En de weken duurden ineens veel langer…
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde

Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
De Magnolia stond in de knop
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes
De lucht werd steeds gezonder

En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen
Mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
Mensen hadden van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit
Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn
Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
Mensen herstelden van hun stressvolle leven
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
Gepensioneerd zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden

2020 werd het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met álle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…Dat wisten we allemaal

Maar de lente wist het niet,
En de rivieren werden schoner
En de bomen kregen blad
En de bloembollen kwamen uit
En het werd steeds warmer
En er waren ineens veel meer vogels

En toen kwam het verlossend woord…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op…
Met tranen in de ogen…
Zonder maskers en handschoenen…
De buren werden geknuffeld, alsof het familie was
En de wereld was liefdevoller geworden
En de mensen waren humaner geworden
En ze hadden weer waarden en normen
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
Doordat alles lang stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan

En toen kwam de zomer….
Omdat de lente het niet wist
En hij was er nog steeds
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de dood

Omdat de lente het niet wist,
leerde iedereen de zin van het leven

“Geïnspireerd op Irene Vella’s ‘Het was 11 maart 2020’ 💜”
Geschreven naar de situatie in Nederland door Susan Blanco – De Taalrecycler (je kunt me volgen op Facebook)🌷