We krijgen allemaal wel eens met de zin “Live goes on” te maken. Voor mij is het iets waar ik nu middenin zit en mijn ogen heel erg gefocust op Jezus moet houden.
Ik ben van beroep schoonheidsspecialiste, marketier en schrijver en was een lange tijd werkzaam bij een beauty in een groot hotel aan onze Nederlandse kust. Voor mij was het altijd ongeveer 40 minuten rijden naar mijn werk.
Eind vorig jaar rond November kreeg ik een aanbod van een salon bij mij in het dorp of ik daar per januari 2019 aan de slag wilde, ook voor 24 uur en die dan verdeeld over 4 dagen van maandag tot en met donderdag. Dat houdt in dat ik dan altijd een lang weekend zou hebben, geen reistijd meer en nog eens mijn vak mag blijven uitoefenen. Dat was natuurlijk wel iets om eens flink over na te denken.
Uiteindelijk de beslissing genomen om op het aanbod in te gaan. De kerst nog gezellig doorgewerkt in het hotel met mijn collega’s en daar een geweldig afscheid gehad.
Op de 23ste van december kwamen wij (mijn man en ik) erachter dat ik zwanger ben. Wat een schitterend cadeau! Ik ben al iets ouder (dikke dertiger 😉 ) en kinderen was voor ons niet al te gemakkelijk, dus het geschenk dat God ons heeft gegeven is een geluk dat met geen pen te beschrijven is.
Wel dacht ik op dat moment, oe hoe ga ik dat mijn nieuwe werkgever vertellen….
Wij hebben besloten dat direct te doen, zodat mijn werkgever niet klem zou komen te zitten met mij, haar salon en qua contract. Wel zo eerlijk vonden wij.
Mijn werkgever schrok en was niet heel blij, wel voor mij zei ze, maar even niet voor haar salon. Wat ik toen niet wist is dat mijn directe collega, zich toen had ziek gemeld, wat nu blijkt langdurig te zijn. Dat is voor een kleine salon moeilijk te dragen…en dan zou ik er met een maand of 5 ook tussenuit gaan.
Ze is toch met mij de uitdaging aangegaan. Voor mij was het best een lastige periode, net zwanger, meer vermoeid dan normaal en dan ook een volledige salon draaien, wat inhield dat ik in drie weken 111,5 uur heb gedraaid. Dat was iets teveel en met alle snotterende en grieperige mensen in mijn behandelstoel ook niet ideaal. Na drie weken gebuffeld te hebben (overvolle dagen, zonder pauze) was er een virus dat wel erg graag bij mij wilde zijn. Dus heb ik mij ziek moeten melden, want om nou spugend, snotterend, hoestend en wat er nog meer bij komt kijken, boven een klant te hangen lijkt mij niet een heel goed idee. Helaas heeft dit erin geresulteerd dat ik niet door mijn proeftijd heen ben gekomen. Na een dag had ik mijn nieuwe werkgever al paniek (wat ik enigszins ook wel kan begrijpen) aan de telefoon, maar ik kan er niks aan doen dat ik ziek wordt. Dit heeft geresulteerd in het beëindigen van mijn proeftijd.
Sowieso is het een uitdagende maand geweest, met iemand die Jezus niet kent. Waardoor angst een drijfveer wordt voor veel beslissingen, om dat op een juiste manier te draaien en in te laten zien dat angst iets is wat geen meerwaarde brengt, is lastig. Als je God kent, kun je makkelijker begrijpen dat angst een emotie van de wereld is en niet van het Koninkrijk van God, aangezien Jezus alles voor ons heeft meegenomen aan het kruis.
Maar ook voor mijzelf, mijn eigen gedrag in bepaalde situaties…, de frustratiesdie ik toelaat en de emoties die daarbij komen kijken zijn zeker niet van God. Hoe gaan we daar mee om? Daarom zei ik in het begin al, ik moet zo mijn ogen op Jezus houden en zijn hand vast houden om hier op een hemelse manier doorheen te komen en mee om te gaan. Wat mij wel erg helpt zijn de brieven van Paulus, zoals Collosians 3:2 Set your mind on the things above. En de brief aan Galatians en zelfs verschillende gedeeltes van Matthew. Nou ja, natuurlijk zijn er door de hele bijbel heen wel verzen waar je iets mee kan, maar voor mij is het “Set your mind on things above” een mega hulp in dit alles. Dan stel ik mijzelf ook de vragen: Hoe gaat God om met deze situaties? En wat vraagt God van ons om hoe we met situaties om moeten gaan?
Soms vind ik het ook lastig als ik merk dat de persoon die tegenover me staat de waarheid verdraaid en voluit staat te liegen om zijn of haar zin te krijgen. Daar komt dan ook vaak een stuk manipulatie bij kijken, jammer genoeg ben ik nog niet volledig bestand tegen alle vormen van manipulatie. Daar ben ik nu weer eens achter. Op de een of andere manier voel ik mij dan toch verantwoordelijk of komt er een schuldgevoel boven, waardoor ik toegeef aan iets wat ik eigenlijk niet wil. En als ik het daarna aangeef en terugdraai, ontstaan er vaak nog vreemdere situaties.
Wat ik heel erg geleerd heb de afgelopen tijd is om echt heel dicht bij Jezus en de geboden en statuten van God te blijven. Dat is proverbs of ook wel spreuken keer op keer op keer lezen, net zolang het kwartje valt. Bidden voor wijsheid en het begrijpen van het Koninkrijk der Hemelen. Blijf rechtvaardig staan in liefde en met vergeving en door de relatie met God op te bouwen, krijg je ook van Hem de juiste antwoorden en begeleiding.
Zo zag ik de afgelopen tijd een paar keer 21:21. Op mijn wekker, telefoon, computer, dat is dan op een gegeven moment iets dat ik vraag, Heer wat wilt u tegen mij zeggen? Waarop ik er Matthew bij kreeg, dus Matt 21:21. Daar staat in rode letters:”Assuredly, I say to you, If you have faith and do not doubt, you will not only do what was done to the fig tree, but also if you say to this mountain, ‘Be removed and be cast into the sea’, it will be done.” Wow en dat waren exact de woorden die ik nodig had.
Dit nieuwe werk was een beproeving, waarin vele lessen zaten die mijn Hemelse Pappa mij wil leren. Ik dank God dat Hij mij het vermogen heeft gegeven om dit samen met mijn man te kunnen doorgronden en inderdaad van te leren. Sommige lessen zijn we nog aan het uitzoeken en met mezelf ben ik nog druk aan het werk.
Maar uiteindelijkgebeurd alles met een reden, veel leuk, soms minder leuk. Maar een Goede Vader wil zijn kinderen leren om standvastig, rechtvaardig, eerlijk en vol liefde in het leven te staan, waarom twijfelen wij dan nog wel eens aan de motieven van onze Hemelse Pappa, die alles heeft gegeven om ons vrij te kopen.
Geef een antwoord